Rozdział 5

-Znajdą nas.

-Nie znajdą. Tu jest naprawdę bezpiecznie.-Przytulił ją.

-Zostaniesz ze mną?-Skinął głową i zajął miejsce koło niej.

* * *

-Mel wstawaj.-Lekko potrząsał jej ramieniem. W końcu otworzyła oczy.-Mamy dużo do zrobienia.

-Co masz na myśli?-Spytała zaspanym głosem.

-Zayn dzisiaj do nas dojedzie.-Kiwnęła głową ze zrozumieniem.

-Daj mi 5 minut.-Wstała i udała się w kierunku łazienki. Kiedy wyszła jej pokój był pusty. Harry czekał na nią na dole.

-Kiedy przyjedzie Zayn?-Spytała z lekką nadzieją w głowie, chciała w końcu zobaczyć kogoś znajomego, no może i Harry nie był już obcy, ale znała go niecałe trzy dni.

-Za parę minut powinien być.-I w tym momencie jak na zawołanie usłyszeli otwieranie drzwi. Ich oczom ukazał się brunet, a za nim stał blondyn.

-Cześć.-Powiedzieli oboje. Usiedli na kanapach, fotelach i zaczęli omawiać dokładniej sprawę ze szpitalem.

-I jak?-Spytał Harry.

-Devine jest sprytniejszy niż myśleliśmy...Nie zwolniliśmy się, nie możemy. Te miejsce kryje za dużo tajemnic. Pierwsze pytanie, gdzie chowają ciała? Gdzie dokładnie przeprowadzają eksperymenty? Czy ma wspólników, którzy wykonują „zabiegi” ? Nie możemy odejść bez odpowiedzi na te i wiele innych pytań.-Powiedział Niall.

-Gdzie jest główna siedziba?-Spytał Harry.-W szpitalu, czy może w innym budynku?

-W szpitalu, właściwie pod... Kojarzycie, koło waszej celi jest korytarz i skręca w prawo? Tam jest gabinet.

-Dlaczego brali na początek tych, którzy mieli cele przy wyjściu, a nie tych bliżej gabinetu?-Wtrąciła Melissa.

-Nie wiemy. Jutro idziemy na małe rozeznanie.

-Idę z wami.-Powiedział stanowczo Harry.

-Nie możesz, strażnicy cię rozpoznają przez ucieczkę, wasze zdjęcia wiszą w całym ośrodku. Jak tylko was zobaczą to zamkną, wiecie za dużo.

-To..Tak jakby moja praca, wiedzieć za dużo.

-Nie tym razem. Musimy jechać, wyszliśmy po „zakupy”, strzykawki i inne pierdoły szpitalne. Cześć, Mel, wyjaśnię ci wszystko jak będę miał więcej czasu.-Skinęła głową, a ich już nie było, Harry zamknął za nimi drzwi i usiadł koło dziewczyny na kanapie.

-Co robimy? Możemy stąd wyjść?

-To niewskazane, ale muszę jechać do domu po parę rzeczy. Zostań tutaj.

-Nie!

-Daj mi skończyć, wrócę za jakieś półtorej godziny. Nikt nie powinien cię tu znaleźć, ale jak coś nie mów nic, nie odzywaj się, jeśli cię o mnie spytają, nie znasz mnie. Rozumiesz?

-Mhm.-Wziął kurtkę i wyszedł.

*Melissa*

Modliłam się żeby jednak nigdzie nie wychodził. Nie chcę tu być sama. Za wszelką cenę, ale co mam zrobić?

* * *

Włączyła telewizor, po godzinie zasnęła.

*Harry*

Kiedy wróciłem w domu słychać było tylko włączony telewizor. Nic poza tym. Gdzie Mel?!

* * *

-Mel?!

-Co?-Podniosła się zaspana z kanapy.

-Przepraszam, myślałem, że cię nie ma. Było jakoś podejrzanie cicho. Nagle usłyszeli hałas z góry.

________________
I jak? Wiem, że rozdziały są krótkie, ale nie mam teraz tyle czasu i wygląda to tak, że pisze 10 minut przed wstawieniem, przepraszam za wszelkie błędy. Następny rozdział pojawi się za... 8 komentarzy :) <3